W ostatni weekend wybraliśmy się ze znajomymi w do Harrahova. Postanowiliśmy powędrować po Izerach, w których nie tylko byliśmy już dawno, ale których nigdy nie zdobywaliśmy od czeskiej strony. Chociaż "zdobywanie" to w tym wypadku określenie raczej na wyrost. Szlaki w Izerach są łatwe technicznie. Zwłaszcza gdy wycieczki planuje się od strony Harrahova, bądź Jakuszyc, przewyższenia są znikome. Trudność, w zależności od planowanej trasy, może natomiast sprawiać odległość i wędrówka po asfaltach, bądź mocno utwardzonym podłożu. Izery, to również świetne miejsce na wyprawy rowerowe. Poprowadzonych jest mnóstwo szlaków, o różnym stopniu trudności. Na odcinku Orle- Chata Górzystów widzieliśmy mnóstwo osób z małymi dziećmi na rowerach. Jeżeli ktoś ma zarezerwowany nocleg w schronisku Orle, może podjechać samochodem pod samo schronisko, a stamtąd do Chatki Górzystów w zasadzie ma prostą drogę.
Ale po kolei. Z samego rana w sobotę, wyruszyliśmy z Marusią i Slavoyem i Gromitem - niestrudzonym psem:) do Harrahova. Nocleg zaplanowaliśmy na campingu http://camp.harrachov.cz/galerie.htm. Camping szczerze polecam. Osobiście generalnie nie gustuję w takich miejscach, ale od czasu do czasu zdarza nam się na campingach nocować. Ten zachwycił mnie ciszą (pomimo pobliskiej drogi biegnącej do granicy z Polską), uprzejmością personelu i przede wszystkim - czystością.
Co istotne, jest również świetnie położony. Na przeciwko znajduje się jakaś sieciówka. Dosyć długo jest otwarta, zatem nie ma problemu z zakupami, zarówno z samego rana, jak i po górskiej wycieczce. Zaledwie kilkanaście metrów dalej znajduje się browar Novosad i jedna z największych atrakcji miasteczka- szklarnia. W dni pracy, z okien sali browaru, można podglądać jak wytwarzane są szklane wyroby sprzedawane w pobliskim sklepie (w asortymencie również okazjonalne kufle, szklanki i kielichy do piwa w najrozmaitszych kształtach).
Jeszcze tego samego dnia wyruszyliśmy na trasę: Harrachov- Jizerka-Schronisko Orle-Harrachov.
Wystartowaliśmy na czerwony szlak o godzinie 10:05, by już ok. 10:50 raczyć się piwem przy stacji PKP (Bufet u Maśinky). Piwo było kiepskie, ale było i było zimne :) (Kruśowice 24 Kć). W dalszą drogę wyruszyliśmy ok. 11:25. Szlak wiedzie przez las. Generalnie asfaltem lub utwardzaną drogą, wzdłuż rzeki Jizerki. Widoki na tym odcinku nie są jakieś szczególne. Gdyby nie wycieczka w większej grupie, droga z pewnością byłaby bardzo monotonna. Około godziny 13:00 doszliśmy do skrzyżowania Nad Jizerskymy Prahy, gdzie drogowskaz wskazał 1,5 km do Jizerki. Po drodze minęliśmy Chatę pod Bukowcem, gdzie zatrzymaliśmy się jedynie po pieczątkę. Za Chatą zasłużona nagroda za monotonny odcinek - przepiękna, rozległa panorama położonej w dolince Jizerki. Olbrzymia przestrzeń i łąki fioletowe od ostów i naparstnic.
Do schroniska Jizerka doszliśmy o 13:50. Tam dłuższy odpoczynek przy Pilsnerze (40 Kć, ale był też Maisse Weisse właściwie w tej samej cenie). Po krótkim odpoczynku i narzekaniach na ceny oraz obsługę, ruszyliśmy o 14:20 czerwonym szlakiem w dalszą drogę. Dosyć szybko zeszliśmy na żółty szlak wiodący do granicy, do szlaku zielonego. Droga za Jizerką była już dużo ciekawsza. W końcu osiągnęliśmy mostek na Izerze łączący Polskę i Czechy. Został on uroczyście otwarty w czerwcu 2005 i jak się okazuje, od tego czasu odbywają się tam spotkania Polaków i Czechów. W tym roku również takie spotkanie miało miejsce, a my mieliśmy szczęście na nie trafić :). Grała orkiestra, można było zjeść kiełbaski, sałatki, ciacho i zapić to wszystko piwem z Novosadu. Oczywiście, skorzystaliśmy z tej okazji :)
Ponieważ trochę nam czasu zeszło i przy schronisku Orle byliśmy dopiero ok. 16:25, więc jedynie podbiłam zeszyt i po krótkiej przerwie ruszyliśmy o 16:40 zielonym do Harrahova. Czekał nas jeszcze kawałek wycieczki. Powinniśmy byli zejść do Harrahova ok. 19:00. Po drodze jednak Gromit zaniemógł. Nadal radośnie brykał i ciągnęło go w las za nowo poznanymi zapachami, ale jedną łapkę wciąż podciągał do góry. Między innymi to sprawiło, że przy pierwszej nadarzającej się okazji i dojrzeniu ścieżki biegnącej ostrzej w dół, Slavoy skorzystał z GPS-a. I pomimo moich wątpliwości (przedzieraliśmy się jakąś ścieżką, która z pewnością od dawna nie była uczęszczana), wyszło nam to na dobre. Skrót okazał się strzałem w "10", bo do miasteczka doszliśmy jakieś 40 min przed czasem :). I tak zakończyliśmy pierwszy dzień.
Na drugi dzień czekała nas o wiele dłuższa wycieczka. Niestety, Marusia musiała zostać z Gromitem, co jak się później okazało, wyszło nam chyba wszystkim na dobre. W Szklarskiej byliśmy bardzo późno.
W niedzielę podjechaliśmy samochodem do Jakuszyc. Marusia z Gromitem udała się na zwiedzanie Szklarskiej Poręby, a my ze Slavoyem ruszyliśmy ok. 10:15 czerwonym szlakiem w stronę schroniska Orle. Do schroniska dotarliśmy ok. 11:05. Na miejscu było mnóstwo ludzi. Pewnie zostali po uroczystościach, które miały miejsce dzień wcześniej. Niestety, wypili wszelkie piwo :( Ruszyliśmy zatem już o 11:10 w dalszą drogę. Dalej wędrowaliśmy czerwonym, do Chatki Górzystów. Szlak banalnie prosty. Tylko trochę się dłuży. Brak widoków, a co chwila trzeba było schodzić z drogi rowerzystom. Rowerzystów w tych górach jest zatrzęsienie. W pewnym momencie, dogoniliśmy jakąś dużą grupę turystów... Już na miejscu, w Chatce okazało się, że nie dopchamy się przez nich do bufetu. A dania w Chatce wyglądały pysznie- zarówno podawane zupy, jak również naleśniki z owocami, nad którymi wszyscy achali. O piwie też można było zapomnieć. Na marginesie, dostępny był Lwówek Książęcy i Svijany w cenie 6,00 zł. W Chatce odpoczywaliśmy od 12:17 do 12:48. Następnie ruszyliśmy żółtym szlakiem do góry, w kierunku Wysokiej Kopy. O 13:32 doszliśmy do rozejścia z czerwonym. Dzięki Slavoyowi i jego GPS-owi o 13:32 udało nam się zdobyć najwyższy szczyt Izerów- Wysoką Kopę. Biegnie na nią wąska, nieoznakowana ścieżka. Generalnie jest wyraźna, ale biegną od niej czasem odnogi i można się zgubić. Po pstryknięciu kilku upamiętniających to wydarzenie fotek o 14:25 zaczęliśmy się kierować w stronę Wysokiego Kamienia. Droga zaczęła nam się już dłużyć. Mnie bolał brzuch, a chyba wszyscy mieliśmy serdecznie dosyć asfaltu i utwardzanych dróg. Po drodze, gdy odpoczywaliśmy na jakichś skałach koło kamieniołomu, wyprzedziła nas ok 50 grupa z PTTK Dzierżoniów. Ta sama, przez którą nie można było dopchać się do bufetu w Chatce Górzystów. Zdecydowaliśmy się, że trzeba trochę się wysilić i dojść do schroniska przed nimi. Finish dał nam popalić. Ale za to udało się zdobyć bez kolejki porcję pysznych pierogów, Izerskie i zająć miejsce na ławach przed schroniskiem z widokiem na Karkonosze. Pech chciał, że naszły chmury i widoczna była jedynie część gór od Szrenicy w stronę Izerów. Ale i tak widok na całą Szklarską i okolicę zapierał dech w piersiach. Trzeba przyznać, że schronisko położone jest w przepięknym miejscu. Szacunek dla Pana, który wybudował je w zasadzie własnymi rękami. Nie mogę się doczekać, kiedy będzie można tam spać. Ponoć taka możliwość jest w planach, gdy zostanie dociągnięta woda do schroniska. Ale to perspektywa przynajmniej dwóch lat... Już sobie wyobrażam zbudzić się w tym miejscu i podziwiać wschód słońca nad Karkonoszami...bajka!
Odpoczęliśmy do 17:10 i zaczęliśmy schodzić do Szklarskiej. W okolicach stacji byliśmy ok. 18:10. Stamtąd zabrała nas Marusia i ruszyliśmy do Wrocławia.
Na drugi dzień czekała nas o wiele dłuższa wycieczka. Niestety, Marusia musiała zostać z Gromitem, co jak się później okazało, wyszło nam chyba wszystkim na dobre. W Szklarskiej byliśmy bardzo późno.
W niedzielę podjechaliśmy samochodem do Jakuszyc. Marusia z Gromitem udała się na zwiedzanie Szklarskiej Poręby, a my ze Slavoyem ruszyliśmy ok. 10:15 czerwonym szlakiem w stronę schroniska Orle. Do schroniska dotarliśmy ok. 11:05. Na miejscu było mnóstwo ludzi. Pewnie zostali po uroczystościach, które miały miejsce dzień wcześniej. Niestety, wypili wszelkie piwo :( Ruszyliśmy zatem już o 11:10 w dalszą drogę. Dalej wędrowaliśmy czerwonym, do Chatki Górzystów. Szlak banalnie prosty. Tylko trochę się dłuży. Brak widoków, a co chwila trzeba było schodzić z drogi rowerzystom. Rowerzystów w tych górach jest zatrzęsienie. W pewnym momencie, dogoniliśmy jakąś dużą grupę turystów... Już na miejscu, w Chatce okazało się, że nie dopchamy się przez nich do bufetu. A dania w Chatce wyglądały pysznie- zarówno podawane zupy, jak również naleśniki z owocami, nad którymi wszyscy achali. O piwie też można było zapomnieć. Na marginesie, dostępny był Lwówek Książęcy i Svijany w cenie 6,00 zł. W Chatce odpoczywaliśmy od 12:17 do 12:48. Następnie ruszyliśmy żółtym szlakiem do góry, w kierunku Wysokiej Kopy. O 13:32 doszliśmy do rozejścia z czerwonym. Dzięki Slavoyowi i jego GPS-owi o 13:32 udało nam się zdobyć najwyższy szczyt Izerów- Wysoką Kopę. Biegnie na nią wąska, nieoznakowana ścieżka. Generalnie jest wyraźna, ale biegną od niej czasem odnogi i można się zgubić. Po pstryknięciu kilku upamiętniających to wydarzenie fotek o 14:25 zaczęliśmy się kierować w stronę Wysokiego Kamienia. Droga zaczęła nam się już dłużyć. Mnie bolał brzuch, a chyba wszyscy mieliśmy serdecznie dosyć asfaltu i utwardzanych dróg. Po drodze, gdy odpoczywaliśmy na jakichś skałach koło kamieniołomu, wyprzedziła nas ok 50 grupa z PTTK Dzierżoniów. Ta sama, przez którą nie można było dopchać się do bufetu w Chatce Górzystów. Zdecydowaliśmy się, że trzeba trochę się wysilić i dojść do schroniska przed nimi. Finish dał nam popalić. Ale za to udało się zdobyć bez kolejki porcję pysznych pierogów, Izerskie i zająć miejsce na ławach przed schroniskiem z widokiem na Karkonosze. Pech chciał, że naszły chmury i widoczna była jedynie część gór od Szrenicy w stronę Izerów. Ale i tak widok na całą Szklarską i okolicę zapierał dech w piersiach. Trzeba przyznać, że schronisko położone jest w przepięknym miejscu. Szacunek dla Pana, który wybudował je w zasadzie własnymi rękami. Nie mogę się doczekać, kiedy będzie można tam spać. Ponoć taka możliwość jest w planach, gdy zostanie dociągnięta woda do schroniska. Ale to perspektywa przynajmniej dwóch lat... Już sobie wyobrażam zbudzić się w tym miejscu i podziwiać wschód słońca nad Karkonoszami...bajka!
Odpoczęliśmy do 17:10 i zaczęliśmy schodzić do Szklarskiej. W okolicach stacji byliśmy ok. 18:10. Stamtąd zabrała nas Marusia i ruszyliśmy do Wrocławia.
